Van solo naar samen

Fotografie: Ruud Baan | Styling: Isis Vaandrager

Kunstenaar Sis Josip over samenwerking tussen creatieven, het bedrijfsleven, Rotterdam en Den Haag.

Sis Josip is geboren Amsterdammer, getogen Hagenees, werkte met Ted Langenbach toen de wegen op Zuid nog onverhard waren en is initiatiefnemer van de nieuwste culturele broedplaats van Den Haag: HOOP. Hier komen creativiteit, geld en mensen samen. “Dingen doen alleen omdat het leuk is heeft geen zin. Het moet een doel hebben.”

Wat is dat voor een naam, Sis Josip?
“Oorspronkelijk is Sis Josip de naam van het bedrijfje dat ik begin jaren ’80 met mijn vrouw Conti ben begonnen, hier in Den Haag. Echter naast de commerciële klussen heb ik altijd geschilderd, om in balans te blijven. Mijn schilderijen ondertekende ik ook met Sis Josip. Daardoor is verwarring ontstaan. Mensen denken dat het mijn naam is, maar ik heet René van Bruggen. Het maakt niets uit, ik luister naar beide namen.”

Je schildert vooral levensechte mooie vrouwen.
“Dat klopt. Maar wat is mooi? Ik vind de Maasvlakte prachtig, iemand anders ziet alleen stinkende pijpen. Het afgelopen jaar heb ik gezocht naar onvoorwaardelijke schoonheid, iets wat persoonlijke smaak overtreft. Een reis door religie, wetenschap, politiek en het spirituele. Schoonheid is vormgegeven liefde, ontdekte ik. Mijn bevindingen heb ik vastgelegd op doek, met als slotstuk een drieluik over de openbaring. Maar goed dat het klaar is, zo’n zoektocht gaat diep en is best eenzaam. Ik vind het wel lekker om me weer met de werkelijkheid bezighouden.”

Wat deed je vroeger voor de kost?
“Heel vroeger werkten we in de confectie-industrie. We verzorgden de inrichting van winkels, etalages, beursstands in binnen- en buitenland, bedachten we reclamecampagnes. Toen de partyscene in de jaren ’90 opkwam zijn we daarin gedoken. Met leeftijdsgenoten iets nieuws beginnen, dat was een stuk spannender. En lucratief bovendien. We decoreerden talloze housefeesten, van onder andere Silly Symphonies in Den Haag, Gaultier in Amsterdam en de eerste MTC party’s van Ted Langenbach in Rotterdam. Toen waren de wegen op Kop van Zuid nog onverhard.”

In 2001 was je ook in Rotterdam.
“Ja, toen Rotterdam Culturele Hoofdstad was. Via via ontmoette ik de jongens van .off_corso. Ze waren net begonnen. Ik gaf ze advies en hielp ze met het opzetten van een netwerk van creatieve geesten, variërend van grafisch ontwerpers tot Vj. Mijn ideaal was gezamenlijk te werken aan een doel. In de creatieve industrie ebt veel energie weg, dat is zonde. Als je alle verschillende vormen van creativiteit bundelt kan het een maatschappelijke en zelfs politieke kracht worden waar we nog versteld van zullen staan.”

Verder lezen…

Lijkt op het Creatief Warenhuis dat je nu runt.
“Inderdaad. Samen met Erwin Unger en Bram Halfschepel heb ik Stichting Haagse Hoop opgericht, en sinds oktober 2010 zitten we met Creatief Warenhuis HOOP in een groot pand in het centrum van Den haag. Het is een platform voor jonge, veelbelovende ontwerpers, kunstenaars, fotografen, labels en andere projecten. Zij vertegenwoordigen een doelgroep die de grote merken graag willen bereiken. Dus door met het bedrijfsleven samen te werken, kunnen we bestaan zonder culturele subsidies. Zo hebben we voor schoenenmerk Palladium een event bedacht en uitgevoerd. En in de Haagse Museumnacht 2011 werken we samen met Volkswagen.”

Hoopvolle ambities!
“We willen laten zien dat creativiteit de toekomst heeft, juist nu er minder geld gaat naar kunst en cultuur. We zijn toegankelijk voor het grote publiek. Je kunt hier ook binnenlopen voor een goeie kop koffie. Er zijn plannen voor een club in de kelder, een expositieruimte op de eerste verdieping en een restaurant. Feestjes en openingen doen we al, maar mondjesmaat, want de vergunningen zijn nog niet rond. Als je consequent de regels gaat overtreden kan je de tent sluiten natuurlijk.”

Is Den Haag strenger dan Rotterdam?
“Den Haag is een uitgegroeid dorp met stadse allure, Rotterdam een echte grote stad zonder centrum. Bij jullie wordt feesten organiseren direct aan banden gelegd als er een keer iets uit de hand loopt, hier ziet men dat als een incident. Wij zijn milder. De toekomst is samenwerken: op naar Randstad. Waarom zou je als stad nog je eigen tram willen bedenken, of cultuurpas? Dat kan je toch samen doen.”

Dus je komt niet meer terug?
“Ik heb besloten om me te concentreren op Den Haag, zeker nu wij de ambitie hebben om Culturele Hoofdstad te worden in 2018. Niet dat het al rond is, in 2013 wordt dat pas besloten. Maar in de aanloop er naar toe komt er van alles van de grond. Organisaties zitten met elkaar aan tafel, werken samen, er is minder onderlinge concurrentie. Dat geeft veel energie. Ik denk dat we een goede kans maken om Culturele Hoofdstad te worden. De ervaring in Rotterdam leert dat de vibe daarna nog 2 jaar doorsuddert. Dus in 2020 ga ik met pensioen.”

Dit artikel werd in 2011 gepubliceerd in Rotterdampas Magazine.