Geen leven zonder water

Fotografie: Bjorn Staps

Restauranteigenaar Lucas Chon over zijn grote passie, het aquarium.

In het decor van een Chinees restaurant hoort natuurlijk een aquarium. Maar het aquarium van Lucas Chon, eigenaar van Hong Kong, is meer dan een bak water met vissen. Je kunt het gerust een obsessie noemen. Hij heeft het leven onder water tot wetenschap verheven en zorgt al jaren trouw voor de meest exotische koralen, anemonen en poliepen.

Hoe bent u in restaurant Hong Kong terecht gekomen?
Mijn vader zaliger was in 1963 een van de vier oprichters. Op een kwade dag kreeg hij een beroerte en werd ik gevraagd om de zaak waar te nemen. Dat was in 1991. Ik studeerde vliegtuigbouwkunde in Delft. Van die studie is niets meer terecht gekomen. Tja, de dingen lopen zoals ze lopen.

Een familiebedrijf dus!
Ja, dat is bijzonder, want Chinese restaurants worden vaak verkocht. Dit is een van de oudste van Rotterdam. Ik ben er wel trots op, maar het is geen garantie voor succes. Je moet je toch altijd weer opnieuw bewijzen. Wij proberen uniek te zijn in wat we aanbieden en hoe we ons presenteren. Dat is op zich al vrij uniek, want de lijfspreuk van iedere Chinees is ‘beter goed gejat, dan slecht zelf bedacht.’ Daarom lijken Chinese zaken altijd op elkaar.

Heeft daarom bijna ieder Chinees restaurant een aquarium?
Bij iedere cultuur horen nu eenmaal eigen huisdieren. De Nederlander neemt een hond. De Chinees heeft een zangvogeltje of een vis. Bovendien zijn chinezen enorm bijgelovig. Ze zijn voortdurend bezig met het verslaan van het lot. Er wordt geen feest georganiseerd zonder eerst de horoscoop te raadplegen. Alles heeft een plaats en een betekenis in het universum. Zo staat de vis voor beweging. Beweging staat voor leven. Beweging van water lokt beweging van mensen uit. En waar mensen komen, laten ze hun geld rollen. Vandaar.

Bent u ook bijgelovig?
Nee. Bijgeloof brengt ongeluk. Wij hebben dit aquarium hier in 1987 neergezet, omdat we het een leuk en decoratief element vonden. Er zouden zes goudkleurige vissen in moeten zwemmen om geluk af te dwingen en twee zwarte om de boze geesten buiten te houden. Zoals je ziet hebben we die niet. In dit aquarium draait alles om de begroeiing. De vis is bijzaak. Koralen en de anemonen vind ik veel interessanter. Het onderhoud is bewerkelijk. Ik zou het de mensen thuis zeker niet aanbevelen. Je bent er elke dag mee bezig en zult nooit meer fatsoenlijk op vakantie kunnen. Niet langer dan een week in ieder geval.

Verder lezen…

Het aquarium moet wel erg belangrijk voor u zijn.
Ik ben er compleet mee vergroeid! Vreselijk als mensen op het glas tikken. Het begon als een hobby, maar het is een obsessie geworden. Er zit meer dan 20 jaar werk in. De eerste jaren was ik alleen maar bezig met begrijpen hoe zo’n aquarium werkt. Eenvoudig wordt het nooit. Ernaar kijken is voor iedereen een uitermate rustgevende bezigheid, behalve voor mij. Ik zie alleen maar wat ik nog moet doen.

Hoeveel tijd bent u kwijt aan het onderhoud?
Ongeveer 5 uur per week. Morgen maak ik het glas aan de binnenkant schoon. Niet alleen de vissen, maar ook de koralen moeten worden gevoerd. Die eten plankton, in microscopisch kleine deeltjes. Voor de poliepen heb ik allerlei dingen in de vriezer, zoals kreefteneitjes en stukjes visvlees. Dat kun je niet zomaar in het water gooien. Ik ontdooi het eerst en voer de poliepen dan op korte afstand met een injectiespuit. Zo krijgen ze allemaal te eten en wordt het water niet vuil. Heel belangrijk. Dit aquarium overleeft omdat er hoge eisen aan de waterkwaliteit worden gesteld.

Hoe zie je dat de kwaliteit van het water goed is?
Dat kun je niet zien. De waterkwaliteit wordt geregeld door machines. Er is een kalkreactor, een eiwit afschuimer en een apparaat voor bacteriële reiniging. Ik heb genoeg ervaring om aan het gedrag van de vissen en de koralen af te kunnen lezen of ik nog moet bijsturen. De poliepen hebben bijvoorbeeld voelharen aan de buitenkant, waarmee ze kunnen detecteren of er iets voorbij zwemt. Als die haren korter worden, moet ik sporenelementen aan het water toevoegen. En wanneer de gele poliepen achterin minder mooi open gaan, heeft het water een jodiumtekort.

Bent u nu een expert?
Dat is een groot woord. Ik ken mijn aquarium. Daarom doet alles het goed. Die levende schelp was zo groot als mijn vuist toen ik hem kocht. Nu, vijf jaar later, is hij zeker zes keer groter. Het witte bellen koraal heb ik al veertien jaar. Inmiddels staat het op de lijst van de bedreigde diersoorten. De vissen zijn ouder dan ze in de natuur ooit kunnen worden. Daar wordt elk moment van zwakte afgestraft. Dierentuinbeesten zijn het geworden. Gelukkig zijn ze te dom om te beseffen dat ze opgesloten zijn. Maar ik weet zeker, als de vissen handen hadden, dan zouden ze voor me klappen.

Dit interview werd in 2010 gepubliceerd in Rotterdampas Magazine.