Opstandig en ondeugend


Fotografie: Ruud Baan


Fotografie: Ruud Baan


Jazzfan en radiomaker Cathelijne Beijn over het nieuwe uitgaan.

Echt Rotterdams, een tikje recalcitrant en graag geziene gast in het uitgaansleven. Maar Cathelijne Beijn is vooral een enorme jazzliefhebber, die zich heeft voorgenomen om 80 jaar oude platen opnieuw aan de man te brengen. Via de radio en als Dj. ‘Jazz is niet de muziek van je opa, het is een feest.’

Je doet van alles in het donker. Ben je een nachtvlinder?
“Tussen 23.00 en 02.00 ben ik op mijn best, dus een ochtendmens ben ik zeker niet. Maar een nachtvlinder is voor mij iemand die aan haar barkruk vastgeplakt zit en lallend tegen je aan zeurt over haar problemen. Een beetje treurig. Daar herken ik mezelf niet in, ik heb geeneens een stamkroeg. Ik ga wel vaak stappen, maar het moet gezellig zijn. In de nacht is iedereen gelijk. We hebben allemaal zorgen, maar daar hoef je niet de hele tijd over te praten. Vertel liever iets leuks, maak mensen aan het lachen. Samen dansen, eten en drinken, je mooi aankleden. Daar hou ik van. Uitgaan doe ik ook al heel lang, sinds mijn dertiende.”

Zo jong al stappen, waar ging je naartoe?
“Naar Full Moon, een kleine nachtclub op de ’s-Gravendijkwal, in die tijd het bolwerk van de jazz en funkscene. Ik keek mijn ogen uit. DJ’s André Dadi en Tintin draaien er. Zij hadden de nieuwste muziek uit Engeland en er waren latin- en jazzdansers. Tegen de tijd dat het grimmig werd, was ik er van door. Ik was jong, dus ik moest om 01.00 thuis zijn. Soms kon ik niet weg, omdat het weer hakken, steken, schieten was beneden op straat. Dan hielden ze me in de zaak tot de portier zei dat het safe was. En dan hop, op de fiets, snel dat hele eind naar Hillegersberg.”

Nu, jaren later, heb je een eigen jazzprogramma bij Radio Rijnmond.
“Ja, Thelonious, op zondagavond van 22.00 tot 23.00 uur. Ik had tegen Rijnmond gezegd dat ik een jazzprogramma bij ze wilde maken, omdat er een gat was gevallen nadat Jules Deelder was vertrokken naar Arrow Jazz FM. ‘Kom maar doen,’ zeiden ze. Een sprong in het diepe, want ik had heel weinig ervaring. Maar omdat ik altijd veel radio had geluisterd en productiewerk voor Radio 6 had gedaan, had ik wel een idee van hoe het werkt. En het slaat aan, we hebben een paar duizend luisteraars.”

Er kon nog wel nachtprogramma bij; Wakkere Honden.
Wakkere Honden is het nachtprogramma van Radio Rijnmond van woensdag tot en met zaterdag, waarin medewerkers om beurten hun eigen ding doen. Heavy metal, Hollandse hits, of alleen praten. Alles mag. Ik heb altijd een thema en een gast. Zo draaide ik seksplaten met Dj Non de Jus en met kunstenaar Rufus Ketting maakte ik ‘Radio Liefdesverdriet. Af en toe kunnen mensen sms’en, dan geef ik mijn nummer. Volgens mij luisteren vooral taxichauffeurs naar Wakkere Honden, maar dat maakt niet uit. Het is super om te doen, omdat het zo vrij is.”


Verder lezen…


Wat maakt radio bijzonder?
“Het is een verhalend medium, het prikkelt je fantasie. Ik ben ermee opgegroeid, gelijk uit school ging dat ding aan. Aan Tv heb ik altijd een hekel gehad. Radio dwingt je te luisteren, daagt je uit om te zeggen wat je wil, wat je dwarszit. Een programma als Nachtzuster op Radio 1 vind ik fantastisch. Het is anoniem. Je kunt je gemakkelijk anders voordoen dan je bent, niemand die het weet. En je kunt goede grappen maken op de radio zonder dat je er meteen op afgerekend wordt. Daar hou ik van. Niet dat ik niet serieus ben, maar er mag wat meer gelachen worden. Ik trek mensen graag een beetje uit hun comfortzone.”

Jazz is een stuk serieuzer.
“Nee hoor. Die muziek is 80 jaar oud, maar heeft iets punkachtigs, iets onafs. Dat past bij mijn karakter. Het liefst draai ik dingen die gelieerd zijn aan Rock&Roll, omdat daar ook veel humor in zit. Luister maar eens naar Chuck Berry platen, of die ouwe R&B jazzsingletjes. Opstandig en ondeugend! De teksten zijn dubbelzinnig. Muzikanten gillen en schreeuwen, maken gekke geluiden met instrumenten. Als je erop danst ben je geneigd elkaar beet te pakken. Jazz is vrolijk, helemaal niet de muziek van je opa of vader. Het is mijn missie om dat te laten horen.”

Mooie missie! Is er publiek voor?
“En of daar publiek voor is! Ik ben sinds kort ook Dj. Ik draai een beetje hier en daar, onder andere bij BIRD en in De Nieuwe Anita en de North Sea Jazz Club in Amsterdam. Soms sta ik met open mond te kijken hoe een dansvloer vol zweetsnorren helemaal los staat te gaan op een plaat van Ella Fitzgerald of Duke Ellington. Komen ze naar me toe en vragen ze wat voor muziek dat nou is. Mensen kennen het niet, maar de behoefte aan gezelligheid en feest is er zeker. Ik ben niet de enige die klaar is met beukende muziek in clubs waar niemand elkaar kan verstaan en iedereen aan de dope is.”

Dus een nachtje doorhalen is er niet meer bij.
“Nou, dat je in Rotterdam tot 07.00 uur ’s ochtends door kan gaan is tof. Op de Witte de Withstraat is het in de vroege uurtjes nog loeidruk en op feestjes ook. Dat maakt de stad bruisend. Maar nachten overslaan vind ik verschrikkelijk. Als je er echt niet meer uit ziet, met uitgelopen make-up op je wangen rondloopt. Zo armoedig. Wat dat betreft ben ik net een vampier. Zodra het licht wordt en de vogels gaan fluiten, duik ik in mijn kist.”

Gepubliceerd in 2012 in Rotterdampas Magazine