Fotografie: Ruud Baan | Styling: Isis Vaandrager
Brandweerman Rene Stoppelenburg over zijn werk op RotterdamTheHague Airport.
Hij gaat door het vuur voor zijn gezin en mocht er brand uitbreken, staan hij en zijn team er voor ons allemaal. Zo heeft brandweerman René Stoppelenburg door de jaren heen veel mensen in nood kunnen helpen. Maar wat doet hij op het vliegveld? ‘Met een bak water naar binnen blazen heeft het in ieder geval niks te maken!’
Brandweerman worden, dat is de droom van elk jongetje. Ook die van jou?
“Het ging toevallig, via een brandweerman die ik kende uit het zwembad waar ik ‘s avonds baantjes trok. Hij werkte bij de vrijwillige brandweer in Reeuwijk. Ze zochten iemand voor het duikteam en dat werd ik. Ik was net 18. Eerst kreeg ik de opleiding Brandwacht 2e klas, daarna 1e klas en duiklessen. Ik heb er 27 jaar gewerkt. Sinds 1997 ben ik werkzaam op Rotterdam The Hague Airport, inmiddels als plaatsvervangend ploegcommandant. Mijn jongensdroom was piloot worden, dus ik zit hier prima!”
Bestaan er ook brandweervrouwen?
“Jazeker, maar niet hier. Wij zijn met 31 man en draaien 24-uurs diensten, in ploegen van zeven. De sfeer is prettig. We zijn open naar elkaar, ook over privé situaties. Dat is belangrijk. Als iemand niet lekker in zijn vel zit, moet je dat als team kunnen opvangen. Daarom maken we dingen bespreekbaar en ondersteunen we elkaar. Vertrouwen is onze basis. Natuurlijk doen we ook leuke dingen. Klieren met water als het warm is, samen koken.”
Ben je niet bang voor vuur?
“Nee. Je hebt een opleiding en doet ervaring op. Je kennis houd je bij met cursussen en trainingen. Op een gegeven moment weet je wat vuur doet, welk materiaal je tot je beschikking hebt, wat je daarmee kan en welk effect weersomstandigheden hebben op het vuur. Dus in noodsituaties gaan we er tegen aan. Desnoods tot de helmen zwartgeblakerd en gesmolten zijn!”
Heb je zo’n ernstige situatie meegemaakt op het vliegveld?
“Nee, een hele grote brand, of ernstige crash hebben we hier gelukkig nooit gehad. Maar we zijn er altijd op voorbereid. Van tijd tot tijd rukken we preventief uit. ‘Paraat aan de baan’ noemen we dat. Meestal gaat het om een voorzorgslanding, zoals vorig jaar het geval was met de helikopter waar Herman den Blijker inzat. Ik had dienst. Toen wij aankwamen stond ‘ie net in het gras, hier pal voor de deur. Om geen risico te nemen hebben we toch de ambulance laten komen.”
Vervolg…
Weinig stoere blusverhalen!
“Met sensatie, zo van ‘kijk ons eens even met die grote rode auto aan komen denderen en een bak water naar binnen blazen’, heeft brandweerman zijn niks te maken. Je doet gewoon je uiterste best om mens en dier veilig te stellen in geval van nood. Daar gaat het om. Op het vliegveld hebben we de cursus First Responder mogen doen, EHBO ‘plusplus’, zeg maar. Wij kunnen veel medische handelingen uitvoeren. Die heb ik vaak kunnen toepassen bij ongevallen in Reeuwijk en op de Rijksweg.”
Hoe ziet jouw dag eruit?
“Je begint om half acht ’s ochtends. Dan lossen we de andere ploeg af. De ploegcommandanten nemen de afgelopen 24 uur door; wat is er gebeurd, wat moet er gedaan worden. Dan worden de voertuigen gecontroleerd, de waterspuiten gaan even aan. Er is overleg met collega’s van beveiliging, havendienst en technische dienst. Intussen maken mijn collega’s alles schoon, het dagverblijf, de keuken, slaapkamers en douche. Om half negen oefenen we. Theorie in het leslokaal, of praktijk buiten op het veld.”
Wat oefen je dan buiten?
“Brandjes. We hebben een oefenromp staan, een Boeing 737, zelfgemaakt gemaakt van twee grote zeecontainers, met motoren, vleugels, cockpit en echte stoeltjes. Hij kan aan weerskanten branden, er zit een gasinstallatie in. Een van ons bedenkt de oefening, de rest weet van niks. Je kunt elk scenario verwachten. Soms moet je een pop redden, soms twee. Deuren kunnen op slot, en de wind staat wel eens anders. Het lijkt een spel, maar het is heel serieus. Binnen kan het 500 graden worden.”
En dan gewoon aan de koffie!
“Dat klopt. Heerlijk! Daarna doet ieder zijn werkzaamheden. Alles wat je op de kazerne ziet, maken we zelf. We hebben een automonteur, schilder en een timmerman. Ikzelf controleer alle EHBO spullen op het vliegveld en ik geef trainingen aan het personeel van de luchthavens Hilversum, Heliport Amsterdam en Valkenburg die daar de brandweer taak doen. Om zes uur eten we. Er wordt gesport, sommigen studeren, duiken achter de Tv of computer. Tegen elven gaan we slapen. Na elke dienst ben je 48 uur vrij.”
Gekke werktijden. Vindt je gezin dat niet vervelend?
“Mijn vrouw werkt in de wijkverpleging en mijn dochters gaan de hulpverlening in. We weten niet beter! Mijn schoonvader zat ook bij de brandweer. Mensen willen helpen, het zal wel in onze genen zitten.”
Gepubliceerd in 2011 in Rotterdampas Magazine.
